Onderweg naar Wellington

Om een uur of vijf waren we eindelijk in Wellington. Het was inderdaad een flink eind rijden. We begonnen met motregenen hoewel het Napier op zich wel lichter was, werd het in onze richting steeds donkerder. De bewolking hing laag en het was weer nevelig in de bergen die we in de verte zagen. Dat was jammer voor het maken van foto's.
Toch werd het een eind verder wat lichter en kwam de zon bijna door. Alles ziet er dan meteen veel mooier uit. Het landschap was wisselend onderweg. Soms heel vlak en in de verte bergen. Veel grasland en bomen er tussen in, over het algemeen mooie bomen. Soms ineens verrassend valleien er tussen in met een stroompje en veel struiken met bomen tegen de wanden. We reden vaak over een hoogvlakte en dan ineens weer dalen en klimmen met weer veel bochten erin.
We reden ongeveer de helft van de afstand in de buurt van de kust, waar we niets van zagen. Daarom 2x bordjes strand gevolgd. Echt een heel lang strand, beetje donkerder zand. Het was heel stil, met maar een paar mensen in de buurt van de zee om de hond uit te laten of om te gaan varen. Er was nog een terrasje waar we wat dronken en waar andere mensen duidelijk het vrije weekend, dat net begonnen was, aan het vieren waren.
We waren inmiddels in de buurt van Wellington en de uittocht de stad uit was duidelijk begonnen, want er stond een kilometers lange file de andere kant op, zo rond de 15 km.