Bed en breakfast in Matakohe

Vandaag weer een heel eind gereden, ongeveer 220 km. Dat lijkt niet veel, maar met bergen en heuvels rijden met zeer veel bochten, dan is het toch een tijdrovend gebeuren.
We reden even na 9 uur weg en zijn onderweg geweest tot ongeveer vijf uur. We logeren in een bed en breakfast buiten een stadje hier, echt in the middle of nowhere. Het heet Petit Provence, de echtgenoot is Frans, vandaar waarschijnlijk. Ik zit nu op een veranda in de avondzon met zicht op rollende heuvels. We kunnen gelukkig hier eten, want de weg hiernaartoe wil je niet in het donker rijden. Zoals papa zegt het is zeer idyllisch.
Onderweg een paar keer gestopt, we zijn het eiland dwars naar het westen overgestoken naar de kust. Daar was ook een uitzichtpunt over een prachtige baai met bergen eromheen. Met prachtige stranden, maar heel veel wind en een hele sterke stroming en branding. We zagen mensen met surfboards in de weer. We konden daar een wandelingetje maken en we waaiden zowat van de rotsen door de wind. Weer veel foto's natuurlijk.
Daarna nog een keer gestopt in natuurpark met oude bomen. Het park bestaat uit een groot woud met uitbundige vegetatie. In het woud staan nog wat Kauri bomen. Er zijn er veel gekapt, maar voor de Maori's zijn deze bomen erg belangrijk. Één boom die vereert wordt als een soort god, is vermoedelijk 2000 jaar uit. Er was een walkway naar toe en de boom is echt immens groot. Hier ook nog bij een tentje langs de weg wat gegeten en gedronken. Lekker aan een picknicktafel in het zonnetje op een helling bedekt met gras.
Daarna nog een keer gestopt in het laatste stadje hiervoor, waar ik een grote chocolate chip cookie  op heb en papa een custardpie en allebei een smoothie voor het broodnodige fruit.
Het landschap onderweg was zeer wisselen: lage ronde heuvels, bergen en een vlak gedeelte. Het is allemaal heel groen met veel tropische planten ertussen. Onderweg was het vrij stil.