Onderweg naar Kaka Point

Vandaag weer een lange dag onderweg, ruim 300 km.
We zijn eerst gaan ontbijten in het hotel. Ja, weer bacon en eggs. Dick nog wat meer, want ze hadden zelfs mie voor de Chinese gasten.
Daarna alles weer gepakt, uitchecken en nog even langs de supermarkt voor broodjes voor morgenochtend. Dan zitten we weer in een motel en is het gemakkelijker zelf alles bij te hebben.
Om half tien waren we echt onderweg. We moesten eerst nog een stukje terugrijden en daarna was alles weer nieuw. Eerst reden we door vrij vlak landschap. Het zou in Twente of de Achterhoek geweest kunnen zijn. Alleen wat licht golvende weilanden met vooral veel schapen en wat minder koeien.
Onderweg koffiegedronken en later nog gegeten bij de Burger King. Daarna gingen we verder langs de kust, een meer toeristische route. Veel heuvels, met bomen die door de wind helemaal vergroeid waren, veel hagen langs de weg. Weer de tropische vegetatie en langs de kust duinen, naar ook hoge rotsen en diepe baaien. We hebben een paar wandelingen aan de kust gemaakt. Die waren alleen maar te bereiken via gravelroads, dus veel gehobbel, slaan van de keien tegen de auto en het gevoel alsof de auto onder ons weggleed in de bochten.We hebben ook weer midden in een passerende schaapskudde gestaan en uiteindelijk waren we heel lang onderweg. Om vijf uur hebben we eerst nog wat gedronken en gesnoept bij een restaurant dat zo uit een Engels programma had kunnen komen. Oud huis, een zonnige serre en uitzicht op een mooie tuin met oude fruitbomen en veel bloemen. Naast het huis een weitje met schapen. Het restaurant/café wordt gerund door moeder en zoon. De zus hoort er ook bij maar zij is een beroemde wielrenster. Ze heeft goud, zilver en brons gewonnen in Londen, Laura Thompson. 
Nadat we daar wegreden, bleek dat we weer in de bergen terecht kwamen. Daardoor duurden de laatste honderd km weer veel langer en vooral omdat we weer heel veel hellingen op en af gingen met veel scherpe bochten. De omgeving was prachtig, weer heel veel tropisch regenwoud tot pal op de weg. Bij het laatste stadje 20 km voor ons einddoel stonden we ineens voor een omleiding, doordat de enige brug over de rivier kapot was. Toen werden we 10 km heen en 10 km terug omgeleid naar een klein gehucht verderop met ook een smalle brug. En dat alles over een gravelroad. Dat kostte ons nog eens drie kwartier.
We waren nog net voor het donker aan de kust bij ons motel. Na het inchecken zijn we direct gaan eten in het enige plaatselijke restaurant. Weer prima gegeten, papa garlic bread en een gefrituurde seafoodplatter met friet en ik soep van de dag en kipsalade met mango. Het smaakte weer prima. Papa had zoveel dat hij zijn friet moest laten staan.
Het was vanmorgen nog onder nul in Te Anau. De temperatuur liep op tot ongeveer 14 graden. Eerst was het mistig. Later ging de zon schijnen, maar bij de kust was het meer bewolkt en vielen er wat druppels. Tegen de tijd dat we hier aankwamen was het weer redelijk.